2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (138)

138) Því gramdist að sjá þennan stóra slána hoppa og skoppa iðjulausan, er svo mikið lá á hverju mannsliði.
Es erzürnte die Leute, zu sehen, wie diese lange Bohnenstange untätig herumlief, während alle anderen soviel zu tun hatten.

2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (134 - 137)

134) Túnið var harðlent, og nú var það svo þurrt og svo rúmt á því, eftir því sem heyið var tekið saman, að aldrei var það betur fallið fyrir þennan leik.
Die Wiese war trocken und bot reichlich Platz, nachdem das Heu zusammengerollt worden war, und nie war sie für dieses Spiel besser geeignet gewesen.

135) Hjalti gerði aðdáanleg stökk og gaut augunum jafnt og þétt til fólksins, hvort enginn hrósaði sér.
Hjalti machte einen bewundernswerten Sprung und sah die Leute an, er wartete ab, ob keiner ihn lobte.

136) En fólkið var um annað að hugsa.
Aber die Leute hatten an anderes zu denken.

137) Það sá að vísu til hans, en enginn skipti sér af honum.
Sie sahen ihn, aber keiner kümmerte sich um ihn.

2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (129 - 133)

129) Allir, sem vettlingi gátu valdið, voru önnum kafnir við að hirða töðuna á túninu á Stóruborg, sem búin var að hrekjast allt of lengi, allir nema Hjalti.
Alle, die Beine hatten, waren damit beschäftigt, die Wiese von Stóraborg vom Mist zu säubern, alle außer Hjalti.

130) Hann snerti ekki á nokkru viki fremur þennan dag en aðra.
Er rührte keinen Finger, weder an diesem Tag noch an einem anderen.

131) Enginn nefndi heldur við hann að hjálpa til.
Niemand rief ihn herbei, damit er mithalf.

132) Húsmóðirin var ein inni í bænum og matreiddi sjálf handa verkafólkinu, svo að enga af vinnukonunum þyrfti að tefja frá vinnunni.
Die Hausherrin war zu Hause und bereitete Essen für die Arbeiter zu, damit keine der Mägde die Arbeit unterbrechen mußte.

133) Allir stóðu löðursveittir, fáklæddir, og hömuðust við heyið í bakandi sólskininu, en Hjalti hentist í kringum fólkið á stöng sinni.
Alle waren schweißgebadet, leicht bekleidet und aßen im Heu in der glühenden Sonne, aber Hjalti hüpfte mit seinem Stab um die Leute herum.

2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (126 - 128)

126) Norðankælan þokaði þessari eilífu plágu, skýjakafinu, ofurlítið suður á hafið, svo að jöklarnir stóðu bjartir í blárri heiðríkjunni og sjórinn fyrir söndunum blikaði eins og spegill.
Die Kälte aus dem Norden vertrieb die endlose Plage – Nebel und Regen –, die Gletscher leuchteten vor einem blauen wolkenlosen Himmel, und das Meer blitzte wie ein Spiegel.

127) Það var þurrkur, - langþráður, dýrmætur þurrkur.
Es herrschte Trockenheit, eine lange, wertvolle Trockenheit.

128) Fjöllin og láglendið ljómuðu af gleði yfir sólskininu.
Die Berge und das Tiefland strahlten vor Freude über den Sonnenschein.

2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (121 - 125)

121) Þó aldrei með því að bera þau til húsmóður sinnar, heldur með ertni og glettni, sem margsinnis gekk úr góðu hófi og illt þótti að hafa bótalausa.
???

122) Þannig liðu dagarnir, vikurnar og mánuðirnir fyrir Hjalta í ærslafullum æskuleik, taumlausri gleði og hóflausri nautn lífsins og æskunnar, þar til einn dag, að ofurlítið atvik kom fyrir.
So vergingen die Tage, Wochen und Monate für Hjalti in ausgelassenem Spiel der Jugend, zügelloser Freude und maßlosem Genießen des Lebens und der Jugend, als eines Tages etwas geschah.

123) Það var sumarið eftir að hann hafði ratað í þessa miklu hamingju.
Es war der Sommer, nachdem er dieses große Glück gefunden hatte.

124) Óþurrkasamt var það sumar, og gekk illa að hirða heyin.
Es war ein verregneter Sommer, und die Heumahd lief schlecht.

125) En svo kom einn af þessum yndislegu dögum, sem eru svo sjaldgæfir og dýrmætir á Suðurlandi.
Und dann kam einer von diesen herrlichen Tagen, die in Südisland so selten und kostbar sind.

2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (119 - 120)

119) Hvað mundi úr honum verða, þegar hann nyti ekki Önnu að lengur?
Was sollte aus ihm werden, wenn er Anna nicht mehr ausnutzen konnte?

120) Þessi ummæli og önnur því um lík sárnuðu Hjalta, og hefndi hann þeirra harðlega.
Diese und ähnliche Äußerungen kränkten Hjalti, und er rächte sich schwer an ihnen.

2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (116 - 118)

116) Hann vissi vel, að þetta fólk, vann baki brotnu frá morgni til kvölds, gat ekki unnað honum þess að leika sér og ganga iðjulaus.
Er wußte sehr gut, daß diese Leute, die von morgens bis abends bis zum Umfallen arbeiteten, es ihm mißgönnten, daß er spielte und untätig war.

117) Hann heyrði það tala um, að dálætið á honum hefði blindað svo húsmóðurina, að hún sæi hvorki, hvað sómi hennar væri né honum fyrir bestu.
Er hörte, wie davon geredet wurde, daß die Vorliebe für ihn die Hausherrin so geblendet hatte, daß sie nicht mehr an ihre Ehre dachte und auch nicht daran, was das Beste für ihn war.

118) Hann eldist upp til að verða landeyða og gott ef ekki landhlaupari og óknyttamaður.
Er war auf dem besten Weg, ein Faulenzer zu werden, wenn nicht gar ein Wegelagerer und Bösewicht.

2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (111 - 115)

111) En kæmist hún samt að því, að Hjalti hefði verið hart leikinn, var henni jafnan að mæta.
???

112) Miklu sjaldnar urðu vinnukonurnar fyrir áreitni hans.
Noch seltener wurden die Mägde Opfer seiner Aggressionen.

113) Hvort sem það var af umhyggju fyrir þeim eða honum, eða hvoru tveggja, þoldi húsmóðirin aldrei, að hann gerði sér dælt við þær.
Ob es aus Fürsorge für die Mägde oder für Hjalti oder für beide Seiten war, die Hausherrin duldete nicht, daß er freundlich zu ihnen war.

114) Hjalti sá það vel, að hann var illa liðinn á heimilinu, bæði meðal kvenna og karla.
Hjalti merkte sehr wohl, daß er zu Hause unbeliebt war, sowohl bei den Frauen als auch bei den Männern.

115) Hann vissi vel, að öfund réð þar miklu.
Er wußte sehr wohl, daß dort großer Neid herrschte.