38) Hálfnakið og skjálfandi af hræðslu var það dregið fram fyrir lögmanninn og menn hans, alvopnaða, og spurt og spurt í þaula, til þess að reyna að flækja það og veiða.
Halbnackt und zitternd vor Angst wurden sie vor den lögmaður und dessen Männer gezerrt, die alle bis an die Zähne bewaffnet waren, und wurden ins Kreuzverhör genommen mit dem Ziel, sie zu verwirren.
39) Griðkonur fengu varla svarað fyrir gráti og ekka.
Die Dienerinnen konnten kaum antworten vor Weinen.
40) Húskarlar voru lítið eitt djarfari.
Die Diener waren nur wenig mutiger.
41) En það, sem upp úr fólkinu hafðist, var sáralítils virði.
Aber das, was man aus den Leuten herausbekam, war nicht viel wert.
Samstag, 15. Februar 2025
5. 2. Eftirleitir - Die Suche (33 - 37)
33) Þar lá hann í roti, þegar lögmaður og félagar hans komu að, hruflaður til stórskemmda á höfðinu af steinum í veggnum.
Dort lag er, als der lögmaður und sein Gefolge dazukamen, verschrammt und am Kopf schwer verletzt von den Steinen der Wand.
34) Lögmaður hafði veitt mönnum sínum vel heima um daginn, og á leiðinni hafði einnig verið fast drukkið, svo að ekki voru honum það nein undur, þótt eitthvað kynni að takast ófimlega.
Der lögmaður hatte seine Männer am Tag nach Hause geschickt, und auf dem Weg dorthin war auch stark getrunken worden, so daß es ihm keine Überraschung war, wenn etwas mißlingen würde.
35) Þetta var þó allt öllu lakari byrjun en hann hafði búist við, og þótti honum það fremur ills viti.
Das war trotz allem ein weniger vielversprechender Anfang, als er erwartet hatte, und das machte ihn noch wütender.
36) Nú voru ljós kveikt, fólkið rifið upp úr rúmunum og tekið að yfirheyra það.
Jetzt wurden die Lichter angezündet, die Leute aus den Betten geholt, damit sie sich das anhörten.
37) Fólkið fékk varla tíma til að klæða sig.
Die Leute bekamen kaum Zeit, sich anzuziehen.
Dort lag er, als der lögmaður und sein Gefolge dazukamen, verschrammt und am Kopf schwer verletzt von den Steinen der Wand.
34) Lögmaður hafði veitt mönnum sínum vel heima um daginn, og á leiðinni hafði einnig verið fast drukkið, svo að ekki voru honum það nein undur, þótt eitthvað kynni að takast ófimlega.
Der lögmaður hatte seine Männer am Tag nach Hause geschickt, und auf dem Weg dorthin war auch stark getrunken worden, so daß es ihm keine Überraschung war, wenn etwas mißlingen würde.
35) Þetta var þó allt öllu lakari byrjun en hann hafði búist við, og þótti honum það fremur ills viti.
Das war trotz allem ein weniger vielversprechender Anfang, als er erwartet hatte, und das machte ihn noch wütender.
36) Nú voru ljós kveikt, fólkið rifið upp úr rúmunum og tekið að yfirheyra það.
Jetzt wurden die Lichter angezündet, die Leute aus den Betten geholt, damit sie sich das anhörten.
37) Fólkið fékk varla tíma til að klæða sig.
Die Leute bekamen kaum Zeit, sich anzuziehen.
Sonntag, 9. Februar 2025
5. 2. Eftirleitir - Die Suche (24 - 32)
24) Hann kom góðri stundu á undan þeim að Stóruborg og mætti þeim aftur, þegar hann reið til baka.
Er kam eine ganze Weile vor ihnen in Stóraborg an und traf sie wieder, als er zurückritt.
25) Þá lét hann þá tefja sig á því að elta sig út í mýrar og vegleysur, og loks fram á svarta sjávarsandana, og tapa sér þar út í myrkrið.
Dann ließ er sich von ihnen aufhalten und sich im Moor und auf unwegsamem Gelände verfolgen, und schließlich auf den schwarzen Meeressand, um sich da draußen in der Dunkelheit zu verlieren.
26) Hann vissi, að það var óhætt; hann mátti treysta Brún.
Er wußte, daß das unsicher war; er mußte Brún vertrauen.
27) En sumir af fylgdarmönnum lögmanns voru að brölta í keldum og síkjum alla nóttina og draga hesta sína upp úr.
Und einige Gefolgsleute des lögmaður waren die ganze Nacht dabei, ungeschickt im Sumpf und im Graben herumzustapfen – und ihre Pferde herauszuziehen.
28) Þegar lögmaður kom heim á Stóruborg með það, sem eftir var af liðinu, skipaði hann vopnuðum mönnum fyrir allar dyr á bænum, að dæmi Sturlunga, og bauð þeim að láta engan sleppa út.
Als der lögmaður nach Hause nach Stóraborg kam mit dem, was nach dem Sieg noch übrig war, stellte er bewaffnete Männer vor jede Tür des Hauses, nach dem Beispiel des Sturlungen, und befahl ihnen, niemanden hinauszulassen.
29) Sjálfur gekk hann að aðaldyrunum með þrjá menn.
Selbst ging er mit drei Männern zur Haupttür.
30) Skipaði hann þá hraustum manni, sem með honum var, að hlaupa á hurðina og brjóta hana upp.
Er befahl dem starken Mann, der bei ihm war, zur Tür zu gehen und sie aufzubrechen.
31) Maðurinn hljóp knálega á hurðina, og var hún þá lausari fyrir en hann varði.
Der Mann rannte mit voller Kraft gegen die Tür – und ehe er sich versah, hing diese lose in den Angeln.
32) Hrökk hún opin, og steyptist hann inn í göngin.
Er riß sie auf und stürzte auf den Gang hinaus.
Er kam eine ganze Weile vor ihnen in Stóraborg an und traf sie wieder, als er zurückritt.
25) Þá lét hann þá tefja sig á því að elta sig út í mýrar og vegleysur, og loks fram á svarta sjávarsandana, og tapa sér þar út í myrkrið.
Dann ließ er sich von ihnen aufhalten und sich im Moor und auf unwegsamem Gelände verfolgen, und schließlich auf den schwarzen Meeressand, um sich da draußen in der Dunkelheit zu verlieren.
26) Hann vissi, að það var óhætt; hann mátti treysta Brún.
Er wußte, daß das unsicher war; er mußte Brún vertrauen.
27) En sumir af fylgdarmönnum lögmanns voru að brölta í keldum og síkjum alla nóttina og draga hesta sína upp úr.
Und einige Gefolgsleute des lögmaður waren die ganze Nacht dabei, ungeschickt im Sumpf und im Graben herumzustapfen – und ihre Pferde herauszuziehen.
28) Þegar lögmaður kom heim á Stóruborg með það, sem eftir var af liðinu, skipaði hann vopnuðum mönnum fyrir allar dyr á bænum, að dæmi Sturlunga, og bauð þeim að láta engan sleppa út.
Als der lögmaður nach Hause nach Stóraborg kam mit dem, was nach dem Sieg noch übrig war, stellte er bewaffnete Männer vor jede Tür des Hauses, nach dem Beispiel des Sturlungen, und befahl ihnen, niemanden hinauszulassen.
29) Sjálfur gekk hann að aðaldyrunum með þrjá menn.
Selbst ging er mit drei Männern zur Haupttür.
30) Skipaði hann þá hraustum manni, sem með honum var, að hlaupa á hurðina og brjóta hana upp.
Er befahl dem starken Mann, der bei ihm war, zur Tür zu gehen und sie aufzubrechen.
31) Maðurinn hljóp knálega á hurðina, og var hún þá lausari fyrir en hann varði.
Der Mann rannte mit voller Kraft gegen die Tür – und ehe er sich versah, hing diese lose in den Angeln.
32) Hrökk hún opin, og steyptist hann inn í göngin.
Er riß sie auf und stürzte auf den Gang hinaus.
Sonntag, 2. Februar 2025
5. 2. Eftirleitir - Die Suche (10 - 23)
10) Önnur frá Dal.
Die zweite aus Dalur.
11) Þar var fólkið prýðilega inni í fyrirætlunum lögmanns, einnig þeim, sem leynt áttu að fara.
Dort war die Bevölkerung bestens in die Pläne des lögmaður eingeweiht, auch in die, die geheim bleiben sollten.
12) Þaðan fékk Anna njósnina tveim dögum áður en bróðir hennar kom.
Daher bekam Anna die Nachricht zwei Tage, bevor ihr Bruder kam.
13) Hina fékk hún frá Fit.
Sie bekam sie aus Fit.
14) Boðberinn frá Dal hafði verið látinn fara um hjá Steini í heimleiðinni og vara hann við.
Der Bote aus Dalur war bei Steinn gewesen und hatte ihn gewarnt.
15) Og Steinn var vel vakandi, þegar flokkurinn kom.
Und Steinn war hellwach, als die Schar kam.
16) Þá var mjög tekið að rökkva, og Steinn gekk á móti flokknum út undir vaðið á fljótinu, til þess að vera viss um, hverjir þar færu.
Dann begann es zu dämmern, und Steinn ging der Schar entgegen hinaus unter die Furt des Flusses, um sicherzugehen, welche Leute da kamen.
18) Hann lötraði í hægðum sínum og lét hund fylgja sér, eins og hann væri að gá að fénaði.
Er schlenderte ihnen in aller Ruhe entgegen und nahm seinen Hund mit, als würde er zu seinem Vieh gehen.
19) Hann stóð á götubakkanum, þegar sveitin reið fram hjá, taldi mennina og aðgætti hvern mann vandlega.
Er stand am Straßenrand, als die Truppe heranritt, zählte die Männer und musterte jeden genau.
20) Hann sá vel, að þeir voru allir talsvert ölvaðir.
Er sah nur zu gut, daß sie alle ziemlich betrunken waren.
21) Lögmaður og sveinar hans litu fyrirlitlega á þetta kotungskvikindi, sem glápti eins og álfur á dýrð þeirra, og þá blóðlangaði til að láta keyrisólarnar sveiflast um hausinn á honum, til þess að festa honum betur í minni höfðingjareiðina.
Der lögmaður und seine Leute schauten verächtlich auf diesen armen Bauern, den sie kaum als Menschen betrachteten, der wie ein Elf auf ihre Pracht starrte, und sie sehnten sich danach, ihm ihre Gerten auf den Kopf zu schlagen, um ihm einen Denkzettel zu verpassen.
22) Steinn var dæmalaust auðmjúkur, meðan þeir riðu fram hjá, en glotti svo kindarlega á eftir þeim.
Steinn war sehr demütig, als sie auf ihn zuritten, aber hinterher grinste er ihnen nach.
23) Og þegar þeir voru riðnir á hvarf austur með fjöllunum, henti hann sér á Brún Hjalta og reið aðra leið, þar til hann var kominn fram hjá þeim, án þess þeir yrðu hans varir.
Und als sie östlich hinter dem Berg verschwunden waren, holte er sich Hjaltis Brún und ritt in die andere Richtung, ohne daß sie ihn bemerkten.
Die zweite aus Dalur.
11) Þar var fólkið prýðilega inni í fyrirætlunum lögmanns, einnig þeim, sem leynt áttu að fara.
Dort war die Bevölkerung bestens in die Pläne des lögmaður eingeweiht, auch in die, die geheim bleiben sollten.
12) Þaðan fékk Anna njósnina tveim dögum áður en bróðir hennar kom.
Daher bekam Anna die Nachricht zwei Tage, bevor ihr Bruder kam.
13) Hina fékk hún frá Fit.
Sie bekam sie aus Fit.
14) Boðberinn frá Dal hafði verið látinn fara um hjá Steini í heimleiðinni og vara hann við.
Der Bote aus Dalur war bei Steinn gewesen und hatte ihn gewarnt.
15) Og Steinn var vel vakandi, þegar flokkurinn kom.
Und Steinn war hellwach, als die Schar kam.
16) Þá var mjög tekið að rökkva, og Steinn gekk á móti flokknum út undir vaðið á fljótinu, til þess að vera viss um, hverjir þar færu.
Dann begann es zu dämmern, und Steinn ging der Schar entgegen hinaus unter die Furt des Flusses, um sicherzugehen, welche Leute da kamen.
18) Hann lötraði í hægðum sínum og lét hund fylgja sér, eins og hann væri að gá að fénaði.
Er schlenderte ihnen in aller Ruhe entgegen und nahm seinen Hund mit, als würde er zu seinem Vieh gehen.
19) Hann stóð á götubakkanum, þegar sveitin reið fram hjá, taldi mennina og aðgætti hvern mann vandlega.
Er stand am Straßenrand, als die Truppe heranritt, zählte die Männer und musterte jeden genau.
20) Hann sá vel, að þeir voru allir talsvert ölvaðir.
Er sah nur zu gut, daß sie alle ziemlich betrunken waren.
21) Lögmaður og sveinar hans litu fyrirlitlega á þetta kotungskvikindi, sem glápti eins og álfur á dýrð þeirra, og þá blóðlangaði til að láta keyrisólarnar sveiflast um hausinn á honum, til þess að festa honum betur í minni höfðingjareiðina.
Der lögmaður und seine Leute schauten verächtlich auf diesen armen Bauern, den sie kaum als Menschen betrachteten, der wie ein Elf auf ihre Pracht starrte, und sie sehnten sich danach, ihm ihre Gerten auf den Kopf zu schlagen, um ihm einen Denkzettel zu verpassen.
22) Steinn var dæmalaust auðmjúkur, meðan þeir riðu fram hjá, en glotti svo kindarlega á eftir þeim.
Steinn war sehr demütig, als sie auf ihn zuritten, aber hinterher grinste er ihnen nach.
23) Og þegar þeir voru riðnir á hvarf austur með fjöllunum, henti hann sér á Brún Hjalta og reið aðra leið, þar til hann var kominn fram hjá þeim, án þess þeir yrðu hans varir.
Und als sie östlich hinter dem Berg verschwunden waren, holte er sich Hjaltis Brún und ritt in die andere Richtung, ohne daß sie ihn bemerkten.
Samstag, 1. Februar 2025
5. 2. Eftirleitir - Die Suche (1 - 9)
1) Lögmaður hafði ekki gleymt sakamanni sínum.
Der lögmaður hatte seinen Angeklagten nicht vergessen.
2) Hann fór þó ekki óðslega að neinu og lét annað sitja í fyrirrúmi, sem hann þurfti að gera, er hann hafði tekið, við lögmannsdæminu.
Er überstürzte jedoch nichts und widmete sich erst einmal den Aufgaben, die er als lögmaður hatte.
3) Hjalta þóttist hann alltaf hafa í hendi sér.
Er glaubte, Hjalti schon so gut wie gefangengenommen zu haben.
4) Það dróst því um stund, að hann gerði alvöru af því að leita eftir honum.
Es dauerte eine Weile, bis er Ernst machte damit, ihn zu suchen.
5) En einn dag reið hann við tólfta mann á Stóruborg, til að gera þar næturrannsókn.
Und eines Tages ritt er mit zwölf Mann nach Stóraborg, um dort eine nächtliche Untersuchung durchzuführen.
6) Hann reið að heiman seint á degi og kom að Stóruborg um miðnætti, þegar allir voru nýgengnir til hvíldar.
Er ritt spät am Tag los und kam gegen Mitternacht nach Stóraborg, als alle sich zur Ruhe begeben hatten.
7) Og það var einmitt það, sem hann ætlaði sér.
Und das war genau das, was er wollte.
8) En hann kom samt ekki að Önnu óviðbúinni.
Aber er kam nicht unerwartet zu Anna.
9) Tvöföld njósn hafði henni borist.
Sie hatte die Nachricht schon zweimal gehört.
Der lögmaður hatte seinen Angeklagten nicht vergessen.
2) Hann fór þó ekki óðslega að neinu og lét annað sitja í fyrirrúmi, sem hann þurfti að gera, er hann hafði tekið, við lögmannsdæminu.
Er überstürzte jedoch nichts und widmete sich erst einmal den Aufgaben, die er als lögmaður hatte.
3) Hjalta þóttist hann alltaf hafa í hendi sér.
Er glaubte, Hjalti schon so gut wie gefangengenommen zu haben.
4) Það dróst því um stund, að hann gerði alvöru af því að leita eftir honum.
Es dauerte eine Weile, bis er Ernst machte damit, ihn zu suchen.
5) En einn dag reið hann við tólfta mann á Stóruborg, til að gera þar næturrannsókn.
Und eines Tages ritt er mit zwölf Mann nach Stóraborg, um dort eine nächtliche Untersuchung durchzuführen.
6) Hann reið að heiman seint á degi og kom að Stóruborg um miðnætti, þegar allir voru nýgengnir til hvíldar.
Er ritt spät am Tag los und kam gegen Mitternacht nach Stóraborg, als alle sich zur Ruhe begeben hatten.
7) Og það var einmitt það, sem hann ætlaði sér.
Und das war genau das, was er wollte.
8) En hann kom samt ekki að Önnu óviðbúinni.
Aber er kam nicht unerwartet zu Anna.
9) Tvöföld njósn hafði henni borist.
Sie hatte die Nachricht schon zweimal gehört.
5. 1. Stigamannslíf - Das Bergsteigerleben (126 - 159)
126) Maðurinn, sem hafði verið hinum samsíða, hékk einn eftir í berginu við fætur Hjalta og reyndi að leggja til hans með kesju.
Der Mann, der neben ihm gewesen war, hing allein am Berg, Hjalti zu Füßen, und versuchte, mit der Kesja auf ihn zu zielen.
127) Hjalti stóð ber fyrir laginu á meðan hann var að hrinda hinum niður, en í sömu svipan og það var gert, bar hann af sér lagið.
Hjalti war dem Angriff ausgeliefert, doch er stieß die anderen den Abhang hinunter, und als das getan war, setzte er sich zur Wehr.
128) Varð manninum þá laus kesjan, og hrundi hún niður fyrir bergið.
Da löste sich die Kesja des Mannes und fiel den Berg hinunter.
129) Hjalti lagði þá atgeir sínum einnig fyrir brjóst þessum manni.
Hjalti zielte mit seinem Atgeier auf die Brust dieses Mannes.
130) Hann var ekki í verjum.
Er war nicht geschützt.
131) Hann stóð svo tæpt, að hann þurfti að halda sér með höndunum, og þegar hann sá lagið, blánaði hann í framan af skelfingu og bað sér vægðar.
Er stand so wacklig da, daß er sich mit den Händen festhalten mußte, und als er die Waffe sah, wurde er vor Entsetzen blau im Gesicht und bat um Gnade.
132) Hjalti vildi ekki vinna á honum vopnlausum og svo nauðulega stöddum.
Hjalti wollte keinen einen Unbewaffneten töten, der noch dazu kaum stehen konnte.
133) Hann fylgdi því ekki laginu eftir og gaf manninum tóm til að skreiðast ofan aftur, en hló storkunarhlátur að vesaldarskap hans.
Er verfolgte es nicht weiter und ließ den Mann wieder nach unten kriechen, aber er lachte höhnisch über dessen Unfähigkeit.
134) Í því réðu nokkrir að neðan til uppgöngu enn að nýju.
Da beschlossen unten einige, noch einmal hinaufzuklettern.
135) En Hjalti reif grjót úr berginu og lét dynja á þeim, svo að þeir urðu fegnir að hörfa ofan aftur.
Aber Hjalti griff sich Geröll vom Berg und ließ es auf sie regnen, so daß sie froh waren, sich zurückzuziehen.
136) Hópurinn stóð ráðþrota neðan undir berginu, en Hjalti uppi á hellisskörinni og ögraði þeim að sækja að sér.
Die Schar stand ratlos unter dem Berg und Hjalti auf der Höhlenkante. Er forderte sie heraus, heraufzukommen.
137) Vein og stunur særðra og limlestra manna stigu upp til hans.
Schmerzensrufe und Seufzer verletzter und verstümmelter Männer hallten zu ihm hinauf.
138) Í hópnum kenndi Hjalti Pál lögmann Vigfússon.
In dem Haufen erkannte Hjalti den lögmaður Páll Vigfússon.
139) Tók hann þá lausan stein úr berginu og slöngvaði að lögmanni.
Er nahm einen losen Stein vom Berg und schleuderte ihn nach dem lögmaður.
140) Kom steinninn fyrir brjóst honum, svo að hann féll við og valt nokkuð í brekkunni.
Der Stein traf ihn an der Brust, so daß er fiel und den Hang hinunterstürzte.
141) Þegar hann stóð upp aftur, rann blóð af munni hans og nösum, en pansarinn hafði beyglast undir steininum.
Als er wieder aufstand, lief ihm Blut aus Mund und Nase, und sein Panzer hatte eine Beule von dem Stein bekommen.
142) Nokkra stund stóðu menn við og báru saman ráð sín.
Eine Weile standen die Männer da und beratschlagten.
143) Svo báru þeir hina særðu burtu og hörfuðu frá - allir saman, 30 eða 40 manns.
Dann trugen sie ihre Verletzten weg und zogen sich zurück – alle miteinander, 30 oder 40 Mann.
144) Það var sem Hjalti vaknaði við það, að sólin gekk undir bergbríkina hægra megin við hann.
Hjalti erwachte, als die Sonne hinter der Bergkante rechts neben ihm unterging.
145) Það fór hryllingur um hann við það, sem hann hafði verið að hugsa um.
Ihn überlief ein Schauer bei dem, woran er gedacht hatte.
146) Það, sem hann hafði séð í huganum, gat komið fyrir, eða hlaut jafnvel að koma fyrir.
Das, was er in Gedanken gesehen hatte, war Wirklichkeit geworden oder drohte, Wirklichkeit zu werden.
147) Hann treysti sér til að fleygja hundruðum manna fram af berginu, jafnótt og þeir reyndu að klífa upp til hans, ef þeir aðeins kæmu að honum viðbúnum, og hann óttaðist ekki mjög spjót eða bogaskot.
Er traute sich zu, Hunderte Männer vom Berg zu werfen, während sie versuchten, zu ihm hinaufzuklettern, wenn sie nur kamen, und er fürchtete sich vor Speeren und Pfeilen.
148) Til þess að sjá hann í hellismunnanum, þurftu menn að standa talsvert frá berginu, niðri í snarbrattri brekkunni.
Um ihn im Eingang der Höhle zu sehen, mußten die Männer unten an dem steilen Abhang beachtlich weit vom Berg entfernt stehen.
149) Þá var færið orðið langt og flestum óhægt að skjóta beint upp fyrir sig.
Sie waren weit weg, und für die meisten war es schwierig, nach oben zu schießen.
150) Aðalhættan var, að menn kynnu að koma að honum sofandi og komast upp til hans fyrr en hann vaknaði.
Die Hauptgefahr war, daß Männer zu ihm kommen würden, während er schlief, und ihn erreichten, bevor er aufwachte.
151) Nokkrum sinnum, þegar dimmt var orðið, varð fólk undir fjöllunum vart við mann, sem reið brúnum hesti, hinum mesta gæðingi.
Einige Male, als es schon sehr dunkel war, bemerkten die Leute unter dem Berg einen Mann, der ein braunes Pferd ritt, das er sehr liebte.
152) Hann fór enga manna vegu, en hleypti beint yfir tún og girðingar.
Er kam keinem Menschen in die Quere, sondern überquerte Wiesen und setzte über Zäune hinweg.
153) Þegar hann kom austur fyrir Holtslón, stefndi hann beint yfir allar engjar og fór árnar – hvar sem hann kom að þeim.
Als er nach Osten kam vor Holtslón, überquerte er alle Wiesen und Flüsse, zu denen er kam.
154) Einhverjir þóttust hafa séð hann ríða beint heim að Stóruborg.
Jeder glaubte, gesehen zu haben, daß er direkt nach Hause nach Stóraborg geritten war.
155) Hjalti var þá horfinn úr sveitinni, og var margt um hvarf hans talað.
Hjalti war aus dem Land verschwunden, und es wurde viel über sein Verschwinden geredet.
156) Sumir héldu, að þetta væri hann.
Einige meinten, daß er es wäre.
157) Aðrir héldu því fast fram, að hann væri dauður, og kunnu ýmsar sögur um ævilok hans.
Andere behaupteten, daß er tot sei, und wußten Geschichten über sein Lebensende zu erzählen.
158) En þeim þótti sennilegast, að þetta væri afturgangan hans.
Aber ihnen erschien es am wahrscheinlichsten, daß dies sein Wiedergänger war.
159) Hallur grámunkur styrkti menn öfluglega í þeirri trú.
Der Franziskanermönch Hallur bestärkte die Menschen unermüdlich in ihrem Glauben.
Der Mann, der neben ihm gewesen war, hing allein am Berg, Hjalti zu Füßen, und versuchte, mit der Kesja auf ihn zu zielen.
127) Hjalti stóð ber fyrir laginu á meðan hann var að hrinda hinum niður, en í sömu svipan og það var gert, bar hann af sér lagið.
Hjalti war dem Angriff ausgeliefert, doch er stieß die anderen den Abhang hinunter, und als das getan war, setzte er sich zur Wehr.
128) Varð manninum þá laus kesjan, og hrundi hún niður fyrir bergið.
Da löste sich die Kesja des Mannes und fiel den Berg hinunter.
129) Hjalti lagði þá atgeir sínum einnig fyrir brjóst þessum manni.
Hjalti zielte mit seinem Atgeier auf die Brust dieses Mannes.
130) Hann var ekki í verjum.
Er war nicht geschützt.
131) Hann stóð svo tæpt, að hann þurfti að halda sér með höndunum, og þegar hann sá lagið, blánaði hann í framan af skelfingu og bað sér vægðar.
Er stand so wacklig da, daß er sich mit den Händen festhalten mußte, und als er die Waffe sah, wurde er vor Entsetzen blau im Gesicht und bat um Gnade.
132) Hjalti vildi ekki vinna á honum vopnlausum og svo nauðulega stöddum.
Hjalti wollte keinen einen Unbewaffneten töten, der noch dazu kaum stehen konnte.
133) Hann fylgdi því ekki laginu eftir og gaf manninum tóm til að skreiðast ofan aftur, en hló storkunarhlátur að vesaldarskap hans.
Er verfolgte es nicht weiter und ließ den Mann wieder nach unten kriechen, aber er lachte höhnisch über dessen Unfähigkeit.
134) Í því réðu nokkrir að neðan til uppgöngu enn að nýju.
Da beschlossen unten einige, noch einmal hinaufzuklettern.
135) En Hjalti reif grjót úr berginu og lét dynja á þeim, svo að þeir urðu fegnir að hörfa ofan aftur.
Aber Hjalti griff sich Geröll vom Berg und ließ es auf sie regnen, so daß sie froh waren, sich zurückzuziehen.
136) Hópurinn stóð ráðþrota neðan undir berginu, en Hjalti uppi á hellisskörinni og ögraði þeim að sækja að sér.
Die Schar stand ratlos unter dem Berg und Hjalti auf der Höhlenkante. Er forderte sie heraus, heraufzukommen.
137) Vein og stunur særðra og limlestra manna stigu upp til hans.
Schmerzensrufe und Seufzer verletzter und verstümmelter Männer hallten zu ihm hinauf.
138) Í hópnum kenndi Hjalti Pál lögmann Vigfússon.
In dem Haufen erkannte Hjalti den lögmaður Páll Vigfússon.
139) Tók hann þá lausan stein úr berginu og slöngvaði að lögmanni.
Er nahm einen losen Stein vom Berg und schleuderte ihn nach dem lögmaður.
140) Kom steinninn fyrir brjóst honum, svo að hann féll við og valt nokkuð í brekkunni.
Der Stein traf ihn an der Brust, so daß er fiel und den Hang hinunterstürzte.
141) Þegar hann stóð upp aftur, rann blóð af munni hans og nösum, en pansarinn hafði beyglast undir steininum.
Als er wieder aufstand, lief ihm Blut aus Mund und Nase, und sein Panzer hatte eine Beule von dem Stein bekommen.
142) Nokkra stund stóðu menn við og báru saman ráð sín.
Eine Weile standen die Männer da und beratschlagten.
143) Svo báru þeir hina særðu burtu og hörfuðu frá - allir saman, 30 eða 40 manns.
Dann trugen sie ihre Verletzten weg und zogen sich zurück – alle miteinander, 30 oder 40 Mann.
144) Það var sem Hjalti vaknaði við það, að sólin gekk undir bergbríkina hægra megin við hann.
Hjalti erwachte, als die Sonne hinter der Bergkante rechts neben ihm unterging.
145) Það fór hryllingur um hann við það, sem hann hafði verið að hugsa um.
Ihn überlief ein Schauer bei dem, woran er gedacht hatte.
146) Það, sem hann hafði séð í huganum, gat komið fyrir, eða hlaut jafnvel að koma fyrir.
Das, was er in Gedanken gesehen hatte, war Wirklichkeit geworden oder drohte, Wirklichkeit zu werden.
147) Hann treysti sér til að fleygja hundruðum manna fram af berginu, jafnótt og þeir reyndu að klífa upp til hans, ef þeir aðeins kæmu að honum viðbúnum, og hann óttaðist ekki mjög spjót eða bogaskot.
Er traute sich zu, Hunderte Männer vom Berg zu werfen, während sie versuchten, zu ihm hinaufzuklettern, wenn sie nur kamen, und er fürchtete sich vor Speeren und Pfeilen.
148) Til þess að sjá hann í hellismunnanum, þurftu menn að standa talsvert frá berginu, niðri í snarbrattri brekkunni.
Um ihn im Eingang der Höhle zu sehen, mußten die Männer unten an dem steilen Abhang beachtlich weit vom Berg entfernt stehen.
149) Þá var færið orðið langt og flestum óhægt að skjóta beint upp fyrir sig.
Sie waren weit weg, und für die meisten war es schwierig, nach oben zu schießen.
150) Aðalhættan var, að menn kynnu að koma að honum sofandi og komast upp til hans fyrr en hann vaknaði.
Die Hauptgefahr war, daß Männer zu ihm kommen würden, während er schlief, und ihn erreichten, bevor er aufwachte.
151) Nokkrum sinnum, þegar dimmt var orðið, varð fólk undir fjöllunum vart við mann, sem reið brúnum hesti, hinum mesta gæðingi.
Einige Male, als es schon sehr dunkel war, bemerkten die Leute unter dem Berg einen Mann, der ein braunes Pferd ritt, das er sehr liebte.
152) Hann fór enga manna vegu, en hleypti beint yfir tún og girðingar.
Er kam keinem Menschen in die Quere, sondern überquerte Wiesen und setzte über Zäune hinweg.
153) Þegar hann kom austur fyrir Holtslón, stefndi hann beint yfir allar engjar og fór árnar – hvar sem hann kom að þeim.
Als er nach Osten kam vor Holtslón, überquerte er alle Wiesen und Flüsse, zu denen er kam.
154) Einhverjir þóttust hafa séð hann ríða beint heim að Stóruborg.
Jeder glaubte, gesehen zu haben, daß er direkt nach Hause nach Stóraborg geritten war.
155) Hjalti var þá horfinn úr sveitinni, og var margt um hvarf hans talað.
Hjalti war aus dem Land verschwunden, und es wurde viel über sein Verschwinden geredet.
156) Sumir héldu, að þetta væri hann.
Einige meinten, daß er es wäre.
157) Aðrir héldu því fast fram, að hann væri dauður, og kunnu ýmsar sögur um ævilok hans.
Andere behaupteten, daß er tot sei, und wußten Geschichten über sein Lebensende zu erzählen.
158) En þeim þótti sennilegast, að þetta væri afturgangan hans.
Aber ihnen erschien es am wahrscheinlichsten, daß dies sein Wiedergänger war.
159) Hallur grámunkur styrkti menn öfluglega í þeirri trú.
Der Franziskanermönch Hallur bestärkte die Menschen unermüdlich in ihrem Glauben.
5. 1. Stigamannslíf - Das Bergsteigerleben (90 - 125)
90) Nú virtist sá grái, sem óðalið átti, hafa eitthvert veður af því, að einhver þremillinn væri setstur að í berginu hans, sem honum var ekki um.
Nun schien es, daß der Graue, dem das Anwesen gehört hatte, Wind davon bekommen hatte, daß ein Troll sich in seinem Berg eingenistet hatte, und das gefiel ihm nicht.
91) Þess vegna var gustur af honum.
Deswegen ging ein kalter Wind von ihm aus.
92) Flokkur ferðamanna kom vestan grundirnar sunnan við fljótið.
Eine Schar von Reisenden kam von Westen nach Süden zum Fluß.
93) Þeir riðu geyst, svo að stór moldarský ruku upp úr götunum og liðu út í loftið, er þeir voru farnir fram hjá.
Sie ritten schnell, so daß ein großer Erdrutsch die Straße aufriß, als sie vorbeigeritten waren.
94) Þeir riðu yfir fljótið beint niður af hellinum.
Sie ritten durch den Fluß direkt unter der Höhle.
95) Það var djúpt.
Der war tief.
96) Hestarnir hurfu í vatnið, svo að varla stóð upp úr nema makkinn.
Die Pferde versanken im Wasser, das ihnen fast bis zur Mähne stand.
97) Þegar upp úr fljótinu kom, fóru mennirnir af baki og áðu.
Als sie aus dem Fluß kamen, fuhren die Männer vor und zurück.
98) Skyldi nokkur þeirra hafa minnsta grun um, að nú væru augu uppi í berginu, sem fylgdu hverri minnstu hreyfingu þeirra?
Sollte einer von ihnen den geringsten Verdacht schöpfen, daß nun ein Auge oben auf dem Berg war, das all ihren kleinsten Bewegungen folgte?
100) Nei, auðvitað ekki.
Nein, natürlich nicht.
101) Bergið var þögult, og enginn hugsaði um, að bak við "augu" þess byggi nokkurs staðar mannleg sál.
Der Berg war schweigsam, und keiner dachte daran, daß hinter dessen “Auge” eine menschliche Seele steckte.
102) Mennirnir stigu á bak og riðu á hvarf austur með fjöllunum.
Die Männer saßen auf und ritten davon, nach Osten am Gebirge entlang.
103) En Hjalti var hættur að sjá ferðamenn og fénað.
Aber Hjalti blieb zurück und sah die Reisenden und das Vieh.
104) Hann starði enn fram fyrir sig, en sá nú allt annað en hann hafði áður séð.
Er starrte immer noch vor sich hin, aber jetzt sah er noch viel mehr als das, was er vorher gesehen hatte.
105) Flokkur manna kom utan með fjöllunum, ekki yfir fljótið fram undan hellinum, heldur í skjóli við brekkurnar svo lengi sem þess var kostur.
Eine Schar von Männern kam hinter dem Berg hervor, nicht über den Fluß unter der Höhle, sondern im Schutz der Abhänge, solange es von Vorteil war.
106) Í brekkunni niður af hellinum stigu menn af baki.
Auf den Abhängen unter der Höhle stiegen die Männer vom Pferd.
107) Allir voru vopnaðir.
Alle waren bewaffnet.
108) Sverð og kesjur blikuðu undir berginu.
Schwerter und Kesjas blitzten unter dem Berg.
109) Flokkurinn stóð við um stund undir bergskörinni, mæltist hljótt við og bar saman ráð sín.
Die Schar stand derweil unten an der Bergkante und beratschlagte.
110) Þeir, sem næstir stóðu berginu, hurfu inn undir það, eins og kindurnar áður.
Die, die dem Berg am nächsten standen, verschwanden dahinter, genau wie zuvor die Schafe.
111) Svo var ráðið til uppgöngu.
So war die Aufstellung für den Aufstieg.
112) Fílefldir fullhugar tóku að klífa upp bergið.
Muskulöse mutige Männer fingen an, den Berg zu erklimmen.
113) Tveir hinir öruggustu klifu samsíða, hinir fylgdu þeim fast í hæla.
Zwei der sichersten kletterten nebeneinander her, die anderen folgten ihnen dicht auf den Fersen.
114) Hjalti stóð búinn til varnar á hellisskörinni.
Hjalti stand am Fuß der Höhle.
115) Þegar þeir komu í návígi, lagði hann atgeirnum fyrir brjóst annars þeirra, sem fremstir voru.
Als sie in die Nähe kamen, zielte er mit seinem Atgeir auf die Brust eines der Männer, die ganz vorn waren.
116) Hann var í pansara undir klæðum, og rann lagið út undir höndina.
Er trug einen Brustpanzer unter den Kleidern, und dessen Rand ragte unter seinen Händen hervor.
117) Hjalti kippti að sér atgeirnum og lagði að nýju, og nú á háls manninum fyrir ofan brynjuna.
Hjalti riß den Speer an sich und zielte wieder, diesmal auf den Hals des Mannes oberhalb der Rüstung.
118) Maðurinn reigðist aftur á bak.
Der Mann taumelte rückwärts.
119) Blóðboginn stóð úr hálsinum á honum.
Blut spritzte ihm aus dem Hals.
120) Hann greip báðum höndum um atgeirinn dauðahaldi, en þá missti hann fótfesti.
Er packte den Speer mit beiden Händen in einem verzweifelten Griff, doch da verlor er das Gleichgewicht.
121) Hjalti kippti af honum atgeirnum.
Hjalti entriß ihm den Speer.
122) Hann fótaði sig aftur sem snöggvast og fálmaði í ofboði um bergið eftir handfesti, meðan blóðið bunaði úr honum og litaði bergið.
Er faßte einen Moment lang wieder Fuß und tastete in Panik am Berg nach einem Halt, während das Blut aus ihm strömte und am Berg entlanglief.
123) Svo tók hann bakfall og féll ofan á þá, sem fyrir neðan hann voru.
Dann fiel er hintenüber und landete auf denen, die sich unter ihm befanden.
124) Enginn þeirra stóðst slíkt áfall.
Keiner von ihnen hielt diesem Aufprall stand.
125) Öll skriðan hrundi ofan bergið, og í stórgrýtinu neðan undir hlóðst upp lifandi dyngja af særðum mönnum og limlestum.
Alle stürzten den Berg hinunter, und auf den großen Steinen in der Tiefe türmte sich ein lebender Vulkan aus verwundeten und verstümmelten Männern auf.
Nun schien es, daß der Graue, dem das Anwesen gehört hatte, Wind davon bekommen hatte, daß ein Troll sich in seinem Berg eingenistet hatte, und das gefiel ihm nicht.
91) Þess vegna var gustur af honum.
Deswegen ging ein kalter Wind von ihm aus.
92) Flokkur ferðamanna kom vestan grundirnar sunnan við fljótið.
Eine Schar von Reisenden kam von Westen nach Süden zum Fluß.
93) Þeir riðu geyst, svo að stór moldarský ruku upp úr götunum og liðu út í loftið, er þeir voru farnir fram hjá.
Sie ritten schnell, so daß ein großer Erdrutsch die Straße aufriß, als sie vorbeigeritten waren.
94) Þeir riðu yfir fljótið beint niður af hellinum.
Sie ritten durch den Fluß direkt unter der Höhle.
95) Það var djúpt.
Der war tief.
96) Hestarnir hurfu í vatnið, svo að varla stóð upp úr nema makkinn.
Die Pferde versanken im Wasser, das ihnen fast bis zur Mähne stand.
97) Þegar upp úr fljótinu kom, fóru mennirnir af baki og áðu.
Als sie aus dem Fluß kamen, fuhren die Männer vor und zurück.
98) Skyldi nokkur þeirra hafa minnsta grun um, að nú væru augu uppi í berginu, sem fylgdu hverri minnstu hreyfingu þeirra?
Sollte einer von ihnen den geringsten Verdacht schöpfen, daß nun ein Auge oben auf dem Berg war, das all ihren kleinsten Bewegungen folgte?
100) Nei, auðvitað ekki.
Nein, natürlich nicht.
101) Bergið var þögult, og enginn hugsaði um, að bak við "augu" þess byggi nokkurs staðar mannleg sál.
Der Berg war schweigsam, und keiner dachte daran, daß hinter dessen “Auge” eine menschliche Seele steckte.
102) Mennirnir stigu á bak og riðu á hvarf austur með fjöllunum.
Die Männer saßen auf und ritten davon, nach Osten am Gebirge entlang.
103) En Hjalti var hættur að sjá ferðamenn og fénað.
Aber Hjalti blieb zurück und sah die Reisenden und das Vieh.
104) Hann starði enn fram fyrir sig, en sá nú allt annað en hann hafði áður séð.
Er starrte immer noch vor sich hin, aber jetzt sah er noch viel mehr als das, was er vorher gesehen hatte.
105) Flokkur manna kom utan með fjöllunum, ekki yfir fljótið fram undan hellinum, heldur í skjóli við brekkurnar svo lengi sem þess var kostur.
Eine Schar von Männern kam hinter dem Berg hervor, nicht über den Fluß unter der Höhle, sondern im Schutz der Abhänge, solange es von Vorteil war.
106) Í brekkunni niður af hellinum stigu menn af baki.
Auf den Abhängen unter der Höhle stiegen die Männer vom Pferd.
107) Allir voru vopnaðir.
Alle waren bewaffnet.
108) Sverð og kesjur blikuðu undir berginu.
Schwerter und Kesjas blitzten unter dem Berg.
109) Flokkurinn stóð við um stund undir bergskörinni, mæltist hljótt við og bar saman ráð sín.
Die Schar stand derweil unten an der Bergkante und beratschlagte.
110) Þeir, sem næstir stóðu berginu, hurfu inn undir það, eins og kindurnar áður.
Die, die dem Berg am nächsten standen, verschwanden dahinter, genau wie zuvor die Schafe.
111) Svo var ráðið til uppgöngu.
So war die Aufstellung für den Aufstieg.
112) Fílefldir fullhugar tóku að klífa upp bergið.
Muskulöse mutige Männer fingen an, den Berg zu erklimmen.
113) Tveir hinir öruggustu klifu samsíða, hinir fylgdu þeim fast í hæla.
Zwei der sichersten kletterten nebeneinander her, die anderen folgten ihnen dicht auf den Fersen.
114) Hjalti stóð búinn til varnar á hellisskörinni.
Hjalti stand am Fuß der Höhle.
115) Þegar þeir komu í návígi, lagði hann atgeirnum fyrir brjóst annars þeirra, sem fremstir voru.
Als sie in die Nähe kamen, zielte er mit seinem Atgeir auf die Brust eines der Männer, die ganz vorn waren.
116) Hann var í pansara undir klæðum, og rann lagið út undir höndina.
Er trug einen Brustpanzer unter den Kleidern, und dessen Rand ragte unter seinen Händen hervor.
117) Hjalti kippti að sér atgeirnum og lagði að nýju, og nú á háls manninum fyrir ofan brynjuna.
Hjalti riß den Speer an sich und zielte wieder, diesmal auf den Hals des Mannes oberhalb der Rüstung.
118) Maðurinn reigðist aftur á bak.
Der Mann taumelte rückwärts.
119) Blóðboginn stóð úr hálsinum á honum.
Blut spritzte ihm aus dem Hals.
120) Hann greip báðum höndum um atgeirinn dauðahaldi, en þá missti hann fótfesti.
Er packte den Speer mit beiden Händen in einem verzweifelten Griff, doch da verlor er das Gleichgewicht.
121) Hjalti kippti af honum atgeirnum.
Hjalti entriß ihm den Speer.
122) Hann fótaði sig aftur sem snöggvast og fálmaði í ofboði um bergið eftir handfesti, meðan blóðið bunaði úr honum og litaði bergið.
Er faßte einen Moment lang wieder Fuß und tastete in Panik am Berg nach einem Halt, während das Blut aus ihm strömte und am Berg entlanglief.
123) Svo tók hann bakfall og féll ofan á þá, sem fyrir neðan hann voru.
Dann fiel er hintenüber und landete auf denen, die sich unter ihm befanden.
124) Enginn þeirra stóðst slíkt áfall.
Keiner von ihnen hielt diesem Aufprall stand.
125) Öll skriðan hrundi ofan bergið, og í stórgrýtinu neðan undir hlóðst upp lifandi dyngja af særðum mönnum og limlestum.
Alle stürzten den Berg hinunter, und auf den großen Steinen in der Tiefe türmte sich ein lebender Vulkan aus verwundeten und verstümmelten Männern auf.
5. 1. Stigamannslíf - Das Bergsteigerleben (78 - 89)
78) Nú var látið heita svo sem Steinn á Fit ætti hann, hefði fengið hann í hestakaupum við Hjalta.
Nun wurde so getan, als gehöre er Steinn auf Fit, der ihn Hjalti abgekauft hätte.
79) Fyrstu dagana hafði klárinn leitað jafnt og þétt austur eftir, en þó aldrei strokið.
In den ersten Tagen war der Viergänger (ein Islandpferd mit 4 Gängen ohne Paß, Anm. d. Ü.) ununterbrochen nach Osten gelaufen und nie von der Route abgewichen.
80) Nú var hann orðinn hagspakur.
Jetzt war er sehr ruhig.
81) Það var sem fyndi hann á sér, að eigandinn væri ekki langt frá honum.
Es war, als spüre er, daß sein Besitzer nicht weit von ihm entfernt war.
82) Alls konar fénaður var á víð og dreif um fitjarnar og brekkurnar, alla leið upp að berginu.
Allerhand Vieh war hier auf den Wiesen Abhängen unterwegs, und alle zogen den Berg hinauf.
83) Það var líkast því, að hann sæti yfir öllum þessum fénaði og hefði gát á hverri skepnu.
Er thronte über all diesem Vieh und hatte Blick auf jedes Tier.
84) Kindurnar voru nærgöngulastar; þær hurfu inn undir bergskörina fyrir neðan hann.
Die Schafe waren am nächsten, sie verschwanden unter der Bergkante unter ihm.
85) Smaladagarnir komu aftur til hans í einverunni með gleymdar gleðistundir.
In der Einsamkeit erinnerte sich wieder an seine Zeit als Schäfer; vergessenen geglaubte Momente der Freude kamen ihm wieder in den Sinn.
86) Tveir hrafnar liðu í loftinu langt fyrir neðan hann.
Zwei Raben schwebten tief unter ihm in der Luft.
87) Fjaðrirnar þutu og svört bökin gljáðu.
Die Federn rauschten, und die schwarzen Rücken glänzten.
88) Í sömu svipan þaut gráhvítur fálki eins og kólfi væri skotið fyrir hellismunnann.
Im gleichen Moment sauste ein grauweißer Falke wie eine abgeschossene Kanonenkugel am Höhleneingang vorbei.
89) Hann og feður hans höfðu átt þetta berg um óteljandi aldir.
Er und sein Vater hatten diesen Berg seit ewigen Zeiten gekannt.
Nun wurde so getan, als gehöre er Steinn auf Fit, der ihn Hjalti abgekauft hätte.
79) Fyrstu dagana hafði klárinn leitað jafnt og þétt austur eftir, en þó aldrei strokið.
In den ersten Tagen war der Viergänger (ein Islandpferd mit 4 Gängen ohne Paß, Anm. d. Ü.) ununterbrochen nach Osten gelaufen und nie von der Route abgewichen.
80) Nú var hann orðinn hagspakur.
Jetzt war er sehr ruhig.
81) Það var sem fyndi hann á sér, að eigandinn væri ekki langt frá honum.
Es war, als spüre er, daß sein Besitzer nicht weit von ihm entfernt war.
82) Alls konar fénaður var á víð og dreif um fitjarnar og brekkurnar, alla leið upp að berginu.
Allerhand Vieh war hier auf den Wiesen Abhängen unterwegs, und alle zogen den Berg hinauf.
83) Það var líkast því, að hann sæti yfir öllum þessum fénaði og hefði gát á hverri skepnu.
Er thronte über all diesem Vieh und hatte Blick auf jedes Tier.
84) Kindurnar voru nærgöngulastar; þær hurfu inn undir bergskörina fyrir neðan hann.
Die Schafe waren am nächsten, sie verschwanden unter der Bergkante unter ihm.
85) Smaladagarnir komu aftur til hans í einverunni með gleymdar gleðistundir.
In der Einsamkeit erinnerte sich wieder an seine Zeit als Schäfer; vergessenen geglaubte Momente der Freude kamen ihm wieder in den Sinn.
86) Tveir hrafnar liðu í loftinu langt fyrir neðan hann.
Zwei Raben schwebten tief unter ihm in der Luft.
87) Fjaðrirnar þutu og svört bökin gljáðu.
Die Federn rauschten, und die schwarzen Rücken glänzten.
88) Í sömu svipan þaut gráhvítur fálki eins og kólfi væri skotið fyrir hellismunnann.
Im gleichen Moment sauste ein grauweißer Falke wie eine abgeschossene Kanonenkugel am Höhleneingang vorbei.
89) Hann og feður hans höfðu átt þetta berg um óteljandi aldir.
Er und sein Vater hatten diesen Berg seit ewigen Zeiten gekannt.
Abonnieren
Posts (Atom)
5. 4. Að Hvammur og Fit – Nach Hvammur und Fit (44 - 48)
44) Ég efast ekki um, að þau séu gefin af einlægum hug . Ich bezweifle nicht, daß sie ehrliche Absichten haben. 45) En nú skuluð þið hérn...
-
67) Sumir héldu, að hann hefði komist í enska duggu; þær voru þar iðulega fram undan söndunum, og stundum fóru duggararnir í land og stálu f...
-
38) Nú voru það ekki einungis heimamenn hennar og landsetar, sem elskuðu hana og virtu, heldur öll sveitin . Jetzt waren es nicht nur die L...
-
Quelle: https://www.snerpa.is/net/roman/anna.htm Romeo und Julia im hohen Norden - die Liebesgeschichte der reichen isländischen Gutsbesit...