Samstag, 1. Februar 2025

5. 1. Stigamannslíf - Das Bergsteigerleben (90 - 125)

90) Nú virtist sá grái, sem óðalið átti, hafa eitthvert veður af því, að einhver þremillinn væri setstur að í berginu hans, sem honum var ekki um.
Nun schien es, daß der Graue, dem das Anwesen gehört hatte, Wind davon bekommen hatte, daß ein Troll sich in seinem Berg eingenistet hatte, und das gefiel ihm nicht.

91) Þess vegna var gustur af honum.
Deswegen ging ein kalter Wind von ihm aus.

92) Flokkur ferðamanna kom vestan grundirnar sunnan við fljótið.
Eine Schar von Reisenden kam von Westen nach Süden zum Fluß.

93) Þeir riðu geyst, svo að stór moldarský ruku upp úr götunum og liðu út í loftið, er þeir voru farnir fram hjá.
Sie ritten schnell, so daß ein großer Erdrutsch die Straße aufriß, als sie vorbeigeritten waren.

94) Þeir riðu yfir fljótið beint niður af hellinum.
Sie ritten durch den Fluß direkt unter der Höhle.

95) Það var djúpt.
Der war tief.

96) Hestarnir hurfu í vatnið, svo að varla stóð upp úr nema makkinn.
Die Pferde versanken im Wasser, das ihnen fast bis zur Mähne stand.

97) Þegar upp úr fljótinu kom, fóru mennirnir af baki og áðu.
Als sie aus dem Fluß kamen, fuhren die Männer vor und zurück.

98) Skyldi nokkur þeirra hafa minnsta grun um, að nú væru augu uppi í berginu, sem fylgdu hverri minnstu hreyfingu þeirra?
Sollte einer von ihnen den geringsten Verdacht schöpfen, daß nun ein Auge oben auf dem Berg war, das all ihren kleinsten Bewegungen folgte?

100) Nei, auðvitað ekki.
Nein, natürlich nicht.

101) Bergið var þögult, og enginn hugsaði um, að bak við "augu" þess byggi nokkurs staðar mannleg sál.
Der Berg war schweigsam, und keiner dachte daran, daß hinter dessen “Auge” eine menschliche Seele steckte.

102) Mennirnir stigu á bak og riðu á hvarf austur með fjöllunum.
Die Männer saßen auf und ritten davon, nach Osten am Gebirge entlang.

103) En Hjalti var hættur að sjá ferðamenn og fénað.
Aber Hjalti blieb zurück und sah die Reisenden und das Vieh.

104) Hann starði enn fram fyrir sig, en sá nú allt annað en hann hafði áður séð.
Er starrte immer noch vor sich hin, aber jetzt sah er noch viel mehr als das, was er vorher gesehen hatte.

105) Flokkur manna kom utan með fjöllunum, ekki yfir fljótið fram undan hellinum, heldur í skjóli við brekkurnar svo lengi sem þess var kostur.
Eine Schar von Männern kam hinter dem Berg hervor, nicht über den Fluß unter der Höhle, sondern im Schutz der Abhänge, solange es von Vorteil war.

106) Í brekkunni niður af hellinum stigu menn af baki.
Auf den Abhängen unter der Höhle stiegen die Männer vom Pferd.

107) Allir voru vopnaðir.
Alle waren bewaffnet.

108) Sverð og kesjur blikuðu undir berginu.
Schwerter und Kesjas blitzten unter dem Berg.

109) Flokkurinn stóð við um stund undir bergskörinni, mæltist hljótt við og bar saman ráð sín.
Die Schar stand derweil unten an der Bergkante und beratschlagte.

110) Þeir, sem næstir stóðu berginu, hurfu inn undir það, eins og kindurnar áður.
Die, die dem Berg am nächsten standen, verschwanden dahinter, genau wie zuvor die Schafe.

111) Svo var ráðið til uppgöngu.
So war die Aufstellung für den Aufstieg.

112) Fílefldir fullhugar tóku að klífa upp bergið.
Muskulöse mutige Männer fingen an, den Berg zu erklimmen.

113) Tveir hinir öruggustu klifu samsíða, hinir fylgdu þeim fast í hæla.
Zwei der sichersten kletterten nebeneinander her, die anderen folgten ihnen dicht auf den Fersen.

114) Hjalti stóð búinn til varnar á hellisskörinni.
Hjalti stand am Fuß der Höhle.

115) Þegar þeir komu í návígi, lagði hann atgeirnum fyrir brjóst annars þeirra, sem fremstir voru.
Als sie in die Nähe kamen, zielte er mit seinem Atgeir auf die Brust eines der Männer, die ganz vorn waren.

116) Hann var í pansara undir klæðum, og rann lagið út undir höndina.
Er trug einen Brustpanzer unter den Kleidern, und dessen Rand ragte unter seinen Händen hervor.

117) Hjalti kippti að sér atgeirnum og lagði að nýju, og nú á háls manninum fyrir ofan brynjuna.
Hjalti riß den Speer an sich und zielte wieder, diesmal auf den Hals des Mannes oberhalb der Rüstung.

118) Maðurinn reigðist aftur á bak.
Der Mann taumelte rückwärts.

119) Blóðboginn stóð úr hálsinum á honum.
Blut spritzte ihm aus dem Hals.

120) Hann greip báðum höndum um atgeirinn dauðahaldi, en þá missti hann fótfesti.
Er packte den Speer mit beiden Händen in einem verzweifelten Griff, doch da verlor er das Gleichgewicht.

121) Hjalti kippti af honum atgeirnum.
Hjalti entriß ihm den Speer.

122) Hann fótaði sig aftur sem snöggvast og fálmaði í ofboði um bergið eftir handfesti, meðan blóðið bunaði úr honum og litaði bergið.
Er faßte einen Moment lang wieder Fuß und tastete in Panik am Berg nach einem Halt, während das Blut aus ihm strömte und am Berg entlanglief.

123) Svo tók hann bakfall og féll ofan á þá, sem fyrir neðan hann voru.
Dann fiel er hintenüber und landete auf denen, die sich unter ihm befanden.

124) Enginn þeirra stóðst slíkt áfall.
Keiner von ihnen hielt diesem Aufprall stand.

125) Öll skriðan hrundi ofan bergið, og í stórgrýtinu neðan undir hlóðst upp lifandi dyngja af særðum mönnum og limlestum.
Alle stürzten den Berg hinunter, und auf den großen Steinen in der Tiefe türmte sich ein lebender Vulkan aus verwundeten und verstümmelten Männern auf.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

5. 4. Að Hvammur og Fit – Nach Hvammur und Fit (44 - 48)

44) Ég efast ekki um, að þau séu gefin af einlægum hug . Ich bezweifle nicht, daß sie ehrliche Absichten haben. 45) En nú skuluð þið hérn...