126) Maðurinn, sem hafði verið hinum samsíða, hékk einn eftir í berginu við fætur Hjalta og reyndi að leggja til hans með kesju.
Der Mann, der neben ihm gewesen war, hing allein am Berg, Hjalti zu Füßen, und versuchte, mit der Kesja auf ihn zu zielen.
127) Hjalti stóð ber fyrir laginu á meðan hann var að hrinda hinum niður, en í sömu svipan og það var gert, bar hann af sér lagið.
Hjalti war dem Angriff ausgeliefert, doch er stieß die anderen den Abhang hinunter, und als das getan war, setzte er sich zur Wehr.
128) Varð manninum þá laus kesjan, og hrundi hún niður fyrir bergið.
Da löste sich die Kesja des Mannes und fiel den Berg hinunter.
129) Hjalti lagði þá atgeir sínum einnig fyrir brjóst þessum manni.
Hjalti zielte mit seinem Atgeier auf die Brust dieses Mannes.
130) Hann var ekki í verjum.
Er war nicht geschützt.
131) Hann stóð svo tæpt, að hann þurfti að halda sér með höndunum, og þegar hann sá lagið, blánaði hann í framan af skelfingu og bað sér vægðar.
Er stand so wacklig da, daß er sich mit den Händen festhalten mußte, und als er die Waffe sah, wurde er vor Entsetzen blau im Gesicht und bat um Gnade.
132) Hjalti vildi ekki vinna á honum vopnlausum og svo nauðulega stöddum.
Hjalti wollte keinen einen Unbewaffneten töten, der noch dazu kaum stehen konnte.
133) Hann fylgdi því ekki laginu eftir og gaf manninum tóm til að skreiðast ofan aftur, en hló storkunarhlátur að vesaldarskap hans.
Er verfolgte es nicht weiter und ließ den Mann wieder nach unten kriechen, aber er lachte höhnisch über dessen Unfähigkeit.
134) Í því réðu nokkrir að neðan til uppgöngu enn að nýju.
Da beschlossen unten einige, noch einmal hinaufzuklettern.
135) En Hjalti reif grjót úr berginu og lét dynja á þeim, svo að þeir urðu fegnir að hörfa ofan aftur.
Aber Hjalti griff sich Geröll vom Berg und ließ es auf sie regnen, so daß sie froh waren, sich zurückzuziehen.
136) Hópurinn stóð ráðþrota neðan undir berginu, en Hjalti uppi á hellisskörinni og ögraði þeim að sækja að sér.
Die Schar stand ratlos unter dem Berg und Hjalti auf der Höhlenkante. Er forderte sie heraus, heraufzukommen.
137) Vein og stunur særðra og limlestra manna stigu upp til hans.
Schmerzensrufe und Seufzer verletzter und verstümmelter Männer hallten zu ihm hinauf.
138) Í hópnum kenndi Hjalti Pál lögmann Vigfússon.
In dem Haufen erkannte Hjalti den lögmaður Páll Vigfússon.
139) Tók hann þá lausan stein úr berginu og slöngvaði að lögmanni.
Er nahm einen losen Stein vom Berg und schleuderte ihn nach dem lögmaður.
140) Kom steinninn fyrir brjóst honum, svo að hann féll við og valt nokkuð í brekkunni.
Der Stein traf ihn an der Brust, so daß er fiel und den Hang hinunterstürzte.
141) Þegar hann stóð upp aftur, rann blóð af munni hans og nösum, en pansarinn hafði beyglast undir steininum.
Als er wieder aufstand, lief ihm Blut aus Mund und Nase, und sein Panzer hatte eine Beule von dem Stein bekommen.
142) Nokkra stund stóðu menn við og báru saman ráð sín.
Eine Weile standen die Männer da und beratschlagten.
143) Svo báru þeir hina særðu burtu og hörfuðu frá - allir saman, 30 eða 40 manns.
Dann trugen sie ihre Verletzten weg und zogen sich zurück – alle miteinander, 30 oder 40 Mann.
144) Það var sem Hjalti vaknaði við það, að sólin gekk undir bergbríkina hægra megin við hann.
Hjalti erwachte, als die Sonne hinter der Bergkante rechts neben ihm unterging.
145) Það fór hryllingur um hann við það, sem hann hafði verið að hugsa um.
Ihn überlief ein Schauer bei dem, woran er gedacht hatte.
146) Það, sem hann hafði séð í huganum, gat komið fyrir, eða hlaut jafnvel að koma fyrir.
Das, was er in Gedanken gesehen hatte, war Wirklichkeit geworden oder drohte, Wirklichkeit zu werden.
147) Hann treysti sér til að fleygja hundruðum manna fram af berginu, jafnótt og þeir reyndu að klífa upp til hans, ef þeir aðeins kæmu að honum viðbúnum, og hann óttaðist ekki mjög spjót eða bogaskot.
Er traute sich zu, Hunderte Männer vom Berg zu werfen, während sie versuchten, zu ihm hinaufzuklettern, wenn sie nur kamen, und er fürchtete sich vor Speeren und Pfeilen.
148) Til þess að sjá hann í hellismunnanum, þurftu menn að standa talsvert frá berginu, niðri í snarbrattri brekkunni.
Um ihn im Eingang der Höhle zu sehen, mußten die Männer unten an dem steilen Abhang beachtlich weit vom Berg entfernt stehen.
149) Þá var færið orðið langt og flestum óhægt að skjóta beint upp fyrir sig.
Sie waren weit weg, und für die meisten war es schwierig, nach oben zu schießen.
150) Aðalhættan var, að menn kynnu að koma að honum sofandi og komast upp til hans fyrr en hann vaknaði.
Die Hauptgefahr war, daß Männer zu ihm kommen würden, während er schlief, und ihn erreichten, bevor er aufwachte.
151) Nokkrum sinnum, þegar dimmt var orðið, varð fólk undir fjöllunum vart við mann, sem reið brúnum hesti, hinum mesta gæðingi.
Einige Male, als es schon sehr dunkel war, bemerkten die Leute unter dem Berg einen Mann, der ein braunes Pferd ritt, das er sehr liebte.
152) Hann fór enga manna vegu, en hleypti beint yfir tún og girðingar.
Er kam keinem Menschen in die Quere, sondern überquerte Wiesen und setzte über Zäune hinweg.
153) Þegar hann kom austur fyrir Holtslón, stefndi hann beint yfir allar engjar og fór árnar – hvar sem hann kom að þeim.
Als er nach Osten kam vor Holtslón, überquerte er alle Wiesen und Flüsse, zu denen er kam.
154) Einhverjir þóttust hafa séð hann ríða beint heim að Stóruborg.
Jeder glaubte, gesehen zu haben, daß er direkt nach Hause nach Stóraborg geritten war.
155) Hjalti var þá horfinn úr sveitinni, og var margt um hvarf hans talað.
Hjalti war aus dem Land verschwunden, und es wurde viel über sein Verschwinden geredet.
156) Sumir héldu, að þetta væri hann.
Einige meinten, daß er es wäre.
157) Aðrir héldu því fast fram, að hann væri dauður, og kunnu ýmsar sögur um ævilok hans.
Andere behaupteten, daß er tot sei, und wußten Geschichten über sein Lebensende zu erzählen.
158) En þeim þótti sennilegast, að þetta væri afturgangan hans.
Aber ihnen erschien es am wahrscheinlichsten, daß dies sein Wiedergänger war.
159) Hallur grámunkur styrkti menn öfluglega í þeirri trú.
Der Franziskanermönch Hallur bestärkte die Menschen unermüdlich in ihrem Glauben.
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
5. 4. Að Hvammur og Fit – Nach Hvammur und Fit (44 - 48)
44) Ég efast ekki um, að þau séu gefin af einlægum hug . Ich bezweifle nicht, daß sie ehrliche Absichten haben. 45) En nú skuluð þið hérn...
-
67) Sumir héldu, að hann hefði komist í enska duggu; þær voru þar iðulega fram undan söndunum, og stundum fóru duggararnir í land og stálu f...
-
38) Nú voru það ekki einungis heimamenn hennar og landsetar, sem elskuðu hana og virtu, heldur öll sveitin . Jetzt waren es nicht nur die L...
-
Quelle: https://www.snerpa.is/net/roman/anna.htm Romeo und Julia im hohen Norden - die Liebesgeschichte der reichen isländischen Gutsbesit...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen