4. 2. Viðbúnaður – Bereitschaft (101 - 119)

101) Hún fann, að einhver neisti af alvöru var fólginn í þessu.
Sie hatte das Gefühl, daß es ihm ernst war.

102) "Hvað áttu við?" spurði hún.
“Was meinst du?” fragte sie.

103) Sigvaldi svaraði með sömu hægðinni og áður.
Sigvaldi antwortete mit der gleichen Ruhe wie zuvor.


104) "Ég á við það, að hægra væri kannske að leyna honum einhvers staðar annars staðar en í bæjunum.
“Ich meine damit, daß es richtig wäre, ihn woanders zu verstecken als auf dem Hof.

105) Hann þarf að vera í byggðinni, en svo um hann búið, að hann geti sama sem horfið í jörðina á einu augnabliki, ef bráðan voða ber að höndum.
Er muß in der Siedlung sein, aber wie vom Erdboden verschluckt, wenn es schnell nötig werden sollte.

106) Hann þarf að vera mitt á meðal okkar daglega, en þó svo, að hann finnist ekki, hvernig sem leitað er í bæjunum.
Er muß jeden Tag mitten unter uns sein, aber doch so, daß man ihn nicht findet, wenn man ihn auf dem Hof sucht.

107) Fólkið þarf að geta svarið með góðri samvisku, að það viti ekkert um hann, þótt það sjái honum bregða fyrir daglega.
Die Leute sollen mit gutem Gewissen antworten, daß sie nichts über ihn wissen, aber daß sein Anblick sie immer noch jeden Tag erschreckt.

108) Þetta eru nú mín ráð."
Das ist also mein Rat.”

109) "Hvernig má þetta verða?" spurði Anna forviða.
“Wie soll das gehen?” fragte Anna neugierig.

110) "Viltu koma með mér til næsta bæjar?"
“Willst du mit mir zum nächsten Hof kommen?”

111) "Já, það vil ég.
“Ja, das will ich.

112) Hvern ætlarðu að hitta?"
Wen willst du treffen?”

113) Sigvaldi brosti drýgindalega.
Sigvaldi lächelte drýgindalega.

114) "Púka í mannsmynd ætla ég að hitta.
“Den Kobold in Menschengestalt will ich treffen.

115) Þér veitir ekki af að herða upp hugann.
Dir bleibt nichts, außer Mut zu fassen.

116) En í svona máli ber ekki að hafna því liðsinni, sem púkar geta veitt.
Und in einer solchen Lage kann man keinen Beistand ablehnen, den die Kobolde leisten.

117) Er ekki sama, hvaðan gott kemur?
Ist es nicht egal, woher das Gute kommt?

118) Og þessi púki heimtar ekki veð í sálinni, þó að hann kunni að vilja hafa eitthvað fyrir snúð sinn."
Und dieser Troll beansprucht nicht viel, aber vielleicht will er doch etwas für seinen Hochmut.”

119) "Við skulum hitta hann," mælti Anna og hló við.
“Wir werden ihn treffen”, sagte Anna und lachte.