Dienstag, 19. März 2024

2. 2. Fóstursonurinn – Der Ziehsohn (161 - 193)

161) Það var gamall maður, stór vexti, hægur og hversdagsgæfur, en þungur á brúnina og illur, ef hann reiddist.
Es war ein alter Mann, groß gewachsen, ruhig und friedfertig, aber nachtragend und schwer zu beruhigen, wenn er wütend wurde.

162) "Bíddu við, Hjalti minn!" mælti hann blár og þrútinn í framan, og röddin skalf af reiði.
“Warte nur, mein Hjalti!” sagte er. Sein Gesicht war blau angelaufen, und seine Stimme bebte vor Zorn.

163) "Seinna koma sumir dagar, en koma þó.
“Spät kommen die Sommertage, aber sie kommen doch.

164) Hamingjan hossar þér hátt núna, en svo verður ekki alltaf.
Das Glück ist dir zur Zeit sehr hold, aber so wird es nicht immer sein.

165) Einhvern tíma leggur guð hönd sína á þig.
Irgendwann legt Gott Hand an dich.

166) Þá kanntu að minnast þess, hvað það er að særa gamlan mann."
Dann kannst du dich daran erinnern, was es heißt, einen alten Mann zu verletzen.”

167) Meira fékk hann ekki sagt að sinni, því að hann fékk hóstahviðu og hóstaði upp blóði.
Mehr konnte er nicht sagen, denn er bekam einen Hustenanfall und hustete Blut.

168) Hjalti stóð höggdofa og ráðalaus.
Hjalti stand wie betäubt und ratlos da.

169) Þessum manni hafði hann ekkert illt viljað gera.
Diesem Mann hatte er nichts Böses tun wollen.

170) Hann færði sig hægt nær honum og langaði til að biðja hann fyrirgefningar.
Er ging langsam auf ihn zu und wollte ihn um Verzeihung bitten.

171) "Farðu bölvaður!" æpti Eyvindur gamli af mikilli reiði og steytti að honum hnefann.
“Sei verdammt!” schrie Eyvindur außer sich vor Zorn und drohte ihm mit der Faust.

172) Í því kom önnur blóðgusan fram úr honum.
Dabei kam noch ein Blutschwall aus ihm heraus.

173) Hann hneig niður, og fólkið þyrptist í kringum hann til að vita, hvað um væri að vera, og hjálpa honum.
Er fiel hin, und die Leute scharten sich um ihn, um zu sehen, was los war, und um ihm zu helfen.

174) Enginn yrti á Hjalta, en augnatillitin, sem honum voru send, sögðu öll eitt og hið sama: Ólánsgreyið þitt!
Niemand sprach Hjalti an, aber die Blicke, die sie ihm zuwarfen, sagten alle dasselbe: Du Unglücksgeschöpf!

175) Guð hjálpi þér!
Gott steh dir bei!

176) Þar hefirðu orðið manni að bana.
Du hast einen Mann getötet.

177) Það var við öðru eins að búast.
???


178) Hjalti fleygði frá sér stönginni, gekk rakleitt heim í bæinn og sagði húsmóður sinni grátandi frá því, hvernig komið væri.
Hjalti schleuderte den Stab von sich, ging geradewegs nach Hause in die Stadt und erzählte seiner Hausherrin weinend, was passiert war.

179) Hún strauk blítt um vanga hans, eins og góð móðir, og mælti:
Sie strich ihm zärtlich über die Wange, wie eine gute Mutter, und sagte:

180) "Þetta er bending til þín frá guði um að fara gætilega.
Das war ein Hinweis von Gott an dich, vorsichtig zu sein.

181) Taktu þér hana til íhugunar.
Zieh eine Lehre daraus.

182) Hamingjan er svo fallvölt."
Das Glück ist so vergänglich.”

183) Þessi hógværu orð fengu meira á Hjalta en þó að hún hefði rekið honum utan undir.
Diese bescheidenen Worte machten mehr Eindruck auf Hjalti, als wenn sie ihm eine Ohrfeige gegeben hätte.

184) "Þú hefir gott hjarta, vinur minn," bætti hún við.
“Du hast ein gutes Herz, mein Freund”, sagte sie.

185) "Mundu eftir að gera ætíð öllum mönnum gott, hvenær sem þér veitist tækifæri til þess.
“Mögest ab jetzt immer gut zu allen Menschen sein, wann immer sich dir eine Gelegenheit bietet.

186) Þá vegnar þér vel, hvað sem kann að mæta.
Dann geht es dir gut, was dir auch widerfährt.

187) Og þá eignastu fleiri vini en þú veist af sjálfur - og betri vini."
Und dann hast du mehr Freunde, als du selbst weißt – und bessere Freunde.”

188) Aldrei hafði hann heyrt hana tala jafnblíðlega.
Noch nie hatte er sie so zärtlich reden hören.

189) Anna lét bera Eyvind inn í baðstofu og sendi heim til hans til að segja tíðindin og það með, að hún skyldi hjúkra honum og sjá um hann, meðan hann þyrfti að liggja.
Anna ließ Eyvind ins Badehaus bringen und schickte jemanden zu ihm nach Hause, um die Nachricht zu überbringen und außerdem, daß sie ihn pflegen und sich um ihn kümmern würde, während er liegen mußte.

190) Faðir Önnu hafði verið talinn afbragðslæknir, og fólk trúði því fastlega, að hún væri það líka.
Annas Vater war angeblich ein großartiger Arzt gewesen, und die Leute glaubten fest, daß sie es auch wäre.

191) Eyvindur hresstist furðu fljótt, en þurfti þó að liggja lengi.
Eyvindur erholte sich sehr schnell, aber er mußte trotzdem lange liegen.

192) Hann kenndi verkjar fyrir brjóstinu, og við og við hóstaði hann upp blóðdrefjum.
Er hatte Schmerzen in der Brust, und immer wieder hustete er Blut.

193) En allan þann tíma, sem hann lá, vék Hjalti varla frá hvílu hans.
Und die ganze Zeit, die er darniederlag, wich Hjalti kaum von seiner Seite.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

5. 4. Að Hvammur og Fit – Nach Hvammur und Fit (44 - 48)

44) Ég efast ekki um, að þau séu gefin af einlægum hug . Ich bezweifle nicht, daß sie ehrliche Absichten haben. 45) En nú skuluð þið hérn...