Dienstag, 13. August 2024

4. 1. Dómurinn - Das Urteil (38 - 67)

38) Nú voru það ekki einungis heimamenn hennar og landsetar, sem elskuðu hana og virtu, heldur öll sveitin.
Jetzt waren es nicht nur die Leute aus ihrem Haushalt und ihrem Dorf, die sie liebten, sondern alle anderen taten es auch.

39) Hugir allra og heillaóskir fylgdu henni í baráttunni fyrir ást hennar.
Die Gedanken und Glückwünsche folgten ihr im Kampf für ihre Liebe.

40) Hellirinn var þéttskipaður mönnum, sem stóðu í líðandi brekku, sem var á hellisgólfinu.
Die Höhle war voller Männer, die jetzt auf dem Abhang standen, der den Boden der Höhle bildete.

41) Sýslumaður stóð við borð frammi við dyrnar og las upp dóminn.
Der sýslumaður stand am Tisch bei der Tür und verlas das Urteil.

42) Hann var klæddur riddarabúningi sínum með pansara undir kápunni.
Unter dem Mantel trug er seine Ritterrüstung mit Panzer.

43) Sverðið hafði hann lagt á borðið hjá sér.
Das Schwert hatte er auf den Tisch neben sich gelegt.

44) Hjalti var gerður útlægur úr héraðinu.
Hjalti wurde aus dem Bezirk verbannt.

45) Hver, sem hitti hann, var skyldaður til að grípa hann og færa hann sýslumanni.
Wer ihm begegnete, war verpflichtet, ihn gefangenzunehmen und zum sýslumaður zu bringen.

46) Hver, sem vanrækti þetta eða veitti Hjalta nokkrar bjargir, var fallinn í sömu sektina og hann sjálfur.
Jeder, der dies versäumte oder Hjalti Unterschlupf gewährte, würde die gleiche Geldstrafe bekommen wie er selbst.

47) Sýslumaður leit yfir hópinn, sem stóð jafnhækkandi í hellinum fyrir innan hann.
Der sýslumaður ließ den Blick über die Gruppe schweifen, die in der Höhle vor ihm stand.

48) Öll andlitin sneru á móti birtunni, en birtan fór smádvínandi, eftir því sem innar kom, og innst var nærri því myrkur.
Alle Gesichter wandten sich dem Licht zu, doch das Licht schwand, je mehr sich hineinzwängten, und bald war es fast dunkel.

49) Hann sá það vel, að hver einasti maður hélt niðri í sér hlátrinum.
Er sah nur zu gut, daß alle Männer sich das Lachen verkniffen.

50) Hann heyrði meira að segja ískrið í sumum.
Er hörte die Leute mehr quietschen als reden.

51) Hann sá olnbogaskotin, sem menn gáfu hverjir öðrum, og heyrði suðuna af hljóðskrafinu.
Er sah die Ellbogenstöße, die die Männer einander gaben, und hörte sie lachen.

52) Hann dökknaði í framan af reiði.
Sein Gesicht wurde dunkelrot vor Zorn.

53) En hvað gat hann gert?
Und was hatte er getan?

54) Ekki meira að þessu sinni.
Bisher noch gar nichts.

55) Hann sleit þinginu og gekk snúðugt út úr hellinum.
Er verließ das Thing und ging hochmütig aus dem Saal.

56) Sporarnir hans glömruðu reiðulega.
Seine zornigen Schritte hallten wider.

57) Á eftir honum kom allur hópurinn.
Nach ihm kamen alle auf einem Haufen.

58) Hann dreifðist í allar áttir, skellihlæjandi.
Er trieb sie auseinander, und sie stoben unter schallendem Gelächter in alle Richtungen.

59) Anna var ekki í hellinum.
Anna war nicht in der Höhle.

60) En hún frétti samdægurs, hvað þar hafði gerst.
Aber sie erfuhr am gleichen Tag, was dort geschehen war.

61) Hún tók fréttinni rólega.
Sie nahm die Nachrichten gelassen auf.

62) Hún vissi, að við þetta mundi nú sitja að sinni.
Sie wußte, daß die Wogen sich erst einmal glätten mußten.

63) Og svo varð.
Und so wurde es.

64) Ár liðu án þess nokkuð bæri til tíðinda.
Jahre vergingen, ohne daß aus dem Plan Wirklichkeit wurde.

65) Hjalti var var um sig, en þó að jafnaði heima á Stóruborg.
Hjalti war auf der Hut, als er sich nach Hause nach Stóraborg begab.

66) En nálægt því, sem Anna ól fjórða barnið, varð Páll bróðir hennar lögmaður sunnan- og austanlands.
Und ungefähr zu der Zeit, als Anna ihr viertes Kind bekam, wurde ihr Bruder Páll lögmadur im Süden und Osten des Landes.

67) Þá vissi hún, að ofsóknirnar mundu byrja fyrir alvöru.
Da wußte sie, daß die Verfolgung ernsthaft beginnen würde.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen

5. 4. Að Hvammur og Fit – Nach Hvammur und Fit (44 - 48)

44) Ég efast ekki um, að þau séu gefin af einlægum hug . Ich bezweifle nicht, daß sie ehrliche Absichten haben. 45) En nú skuluð þið hérn...